عفو بین الملل – اقدام فوری
وضعیت اعتصاب غذا کنندگان ایرانی به وخامت می گراید.
جمشید دهقانی و برادر جوان تر او جهانگیر دهقانی، حامد
احمدی و کمال مولایی که از 4 نوامبر (13 آبان) در اعتصاب غذای تر هستند در حال
حاضر در وضعیت بحرانی بسر می برند. هر چهار نفر از تاریخ 30 دسامبر (9 دی) بارها هشیاری خود را از دست داده اند و به این
علت در درمانگاه زندان قزل حصار در کرج در شمال تهران زیر سرم قرار گرفته اند.
ظاهراً ایشان به محض آنکه هشیاری خود را بازیافته اند از دریافت سرم سرباز زده
اند.
صدیق محمدی و هادی حسینی که اعتصاب غذای خود را به همراه
چهار نفر دیگر آغاز کرده بودند در تاریخ 28 دسامبر( 7 دی) پس از آنکه وکلای دولتی
به ایشان اطلاع دادند که احکام اعدامشان لغو شده است به اعتصاب غذای خود پایان
دادند.عفو بین الملل اطلاع یافته است که دادگاه عالی قضایی با توجه به نگرانیهای
سلامت روحی هر دو نفر، احکام را لغو نموده و دستور دادرسی مجدد را صادر کرده است.
چهار اعتصاب غذا کننده جمشید دهقانی، جهانگیر دهقانی، حامد
احمدی و کمال مولایی توسط شعبه 28 دادگاه انقلاب تهران در تاریخ 14 نوامبر 2010 (23
آبان 1389) به جرمهای نامفهومی همانند محاربه و فساد فی الارض به مرگ محکوم شده
اند. آنها از داشتن وکیل در جریان محاکمه محروم بوده اند.
لطفاً بلادرنگ به زبان فارسی، انگلیسی و یا زبان خود
بنویسید:
مسولان ایرانی را فرا بخوانید که چهار مرد را (با ذکر نام)
اعدام نکنند و اطمینان بدهند که صادق محمدی و هادی حسینی از یک دادرسی مجدد با
ضوابط و معیارهای استاندارد جهانی برخوردار خواهند شد و مجدداً با مجازات مرگ
روبرو نخواهند شد.
آنها را فرا بخوانید تا اطمینان حاصل شود که اعتصاب غذا
کنندگان زندانی به مراقبت های پزشکی مورد نیاز دسترسی داشته باشند و به مسئولان
یادآوری شود که پزشکانی که اعتصاب غذا کنندگان را درمان می کنند به هیچ عنوان
نباید تحت فشار بر خلاف وظیفه ی اخلاقی و حرفه ای خود عمل کنند.
با آنها تماس گرفته و اطمینان حاصل کنید که این افراد تحت
شکنجه و دیگر رفتارهای ناشایست قرار نمی گیرند.
آنها را فرا بخوانید تا یک مهلت قانونی برای اعدامها وضع
کنند و احکام عجیب مرگ را تغییر دهند.
(لیست آدرسهای مقامات جمهوری اسلامی برای نامه نگاری در متن اصلی بیانیه)
(لیست آدرسهای مقامات جمهوری اسلامی برای نامه نگاری در متن اصلی بیانیه)
اطلاعات تکمیلی
دو برادر جمشید دهقان و جهانگیر دهقان در تاریخ 17 جون 2009 (27 خرداد 1388) در حالی که در محل کار
خود بودند دستگیر شدند. همچنین کمال مولایی و حامد احمدی به ترتیب در تاریخهای 15
و 30 جولای 2009 ( 24 تیر و 8 مرداد 1389) دستگیر شده اند. آنها حتی این اجازه را
نیافتند که دستگیری خود را به خانواده هایشان اطلاع دهند. هر چهار نفر توسط افراد
لباس شخصی که گمان می رود مرتبط با وزارت اطلاعات باشند دستگیر شده و سپس به زندانی تحت کنترل وزارت اطلاعات در
سنندج- کردستان منتقل شدند. آنها در زندان
انفرادی در سنندج و همدان در غرب ایران تا تاریخ فوریه 2011 (بهمن 1389) نگهداری
شدند و سپس ابتدا به زندان اوین در تهران و سپس زندان رجایی شهر در کرج و نهایتاً
به زندان قزل حصار کرج منتقل گردیدند.
هر چهار نفر اعلام کرده اند که بواسطه ی فعالیتهای صلح آمیز
مذهبی مانند برگزاری کلاسهای مذهبی برای کودکان و بحث های مذهبی در مساجد محل
دستگیر شده اند.
از طرف مقامات حکومتی این چهار نفر به همراه شش نفر دیگر به
ترور یک روحانی سنی مذهبِ نزدیک به مقامات حکومتی در تاریخ 17 سپتامبر 2009 (26
شهریور 1388) متهم شده اند. آنها درگیر بودن در این ترور را رد کرده اند. ایشان
قبل تر از آن بازداشت شده و در زمانی که قتل حادث شده زندانی بوده اند.
عفو بین الملل اطلاع دارد که این افراد شکنجه شده اند و یا
بگونه ای قبل از روند دادرسی تحت رفتارهای ناشایست قرار گرفته اند. آنها تهدید شده
اند که اعضای خانواده هایشان دستگیر خواهند شد. همچنین آنها مجبور به امضاء برگه
هایی شده اند که اجازه خواندن آنها را نداشته اند.
به هر چهار نفر گفته شده است که احکام اعدامشان به تایید
دادگاه عالی رسیده و پرونده های آنها به دایره اجرای احکام منتقل شده است. دادستان
تهران پس از فشارهای بین المللی در حوالی اکتبر 2013 (مهر 1392) احکام اعدام آنها
را یک ماه به تعویق انداخت اما این زمان سپری شده است و آنها در خطر اجرای ناگهانی
اعدام هستند.
شش نفر دیگر که به همراه این افراد دستگیر شده اند بهرام
احمدی، اصغر رحیمی، بهنام رحیمی، محمد ظاهر بهمنی، کیوان زند کریمی و هشیار محمدی
همگی در 27 سپتامبر 2012 اعدام شده اند.
هادی حسینی و صادق محمدی- دو نفر دیگر که دست به اعتصاب غذا
زده بودند – در پرونده ی دیگری به صورت جداگانه دستگیر و به جرمهای نامفهومی به مرگ
محکوم شده بودند.
اقلیت کرد ایران اکثراً در غرب و شمال غرب کشور ساکن هستند آنها مورد
تبعیض های مذهبی، اقتصادی و فرهنگی قرار دارند. پدران و مادران از ثبت بعضی از
اسمهای کردی محروم شده اند و اقلیت های مذهبی که اغلب کرد هستند با تمهیدات مختلفِ
محدود ساز روبرو هستند.
کردها همچنین در موارد استخدامی، مسکن و حقوق سیاسی مورد
تبعیض قرار می گیرند و بنابراین با فقر تثبیت شده ای مواجه هستند که آنها را بیشتر
به حاشیه می راند. مدافعان کرد حقوق بشر،
فعالین اجتماعی و روزنامه نگاران اغلب با بازداشتهای خودسرانه و تعقیب مواجه
هستند. دیگران – از جمله تعدادی از فعالان سیاسی – از شکنجه، دادرسی های نا
عادلانه ی دادگاههای انقلاب و در بعضی موارد مجازات مرگ رنج می برند.
یک اعتصاب غذا کننده که تنها به نوشیدن آب مبادرت می کند و
مواد غذایی دیگری دریافت نمی کند معمولاً در روزچهلم به صورت شدیدی مریض می گردد. اختلال در شنوایی، عدم تعادل، کاهش بینایی، حالت تهوع از جمله علایم می باشند.
با توجه به شرایط بدنی، اعتصاب غذا کنندگان بعد از 55 تا 75 روز وارد شرایط بحرانی
می شوند در این نقطه اعتصاب غذا معمولاً کشنده خواهد بود. دریافت مواد معدنی،
ویتامین یا کالری می تواند علائم اعتصاب غذا را به تاخیر بیاندازد ولی خطر تخریب
دایمی کاهش پیدا نمی کند. به نظر نمی رسد هیچکدام از این افراد ویتامین دریافت
کنند.
اخلاق پزشکی معمولاً ایجاب می کند که پزشکان در خوراندن
غذای اجباری دخالت نکنند.
اسامی: جمشید دهقانی، جهانگیر دهقانی، حامد احمدی، کمال
مولایی
پی نوشت: اعتصاب غذای این زندانیان عقیدتی وارد روز 66 شده است.
----
به صفحه فیسبوک صدای محکوم بپیوندید.
